نگاهی به اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و عملکرد و ساختار آنها

برخلاف اپلیکیشن‌های متمرکز که روی تنها یک رایانه به اجرا درمی‌آیند، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dApps) روی شبکه‌‌ای از رایانه‌های بدون واسطه اجرا می‌شوند. آنها از زمان ظهور شبکه‌های بی‌واسطه به وجود آمده‌اند.
اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز لزوما نباید روی یک شبکه بلاک چین اجرا شوند. تور (Tor) و بیت‌تورنت (BitTorrent) نمونه‌هایی از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز هستند که روی یک شبکه بدون واسطه اجرا می‌‌شوند، اما نه روی یک بلاک چین، که یک نمونه خاص از شبکه بدون واسطه محسوب می‌شود.

اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز با بلاک چین ارتباط دارند و وضعیت تمام کاربران شبکه‌ها را مدیریت می‌کند. خط اتصال اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز تفاوتی با اپلیکیشن‌های وب‌سایت یا تلفن‌ همراه ندارد. این قرارداد هوشمند است که منطق (Logic) یک اپلیکیشن غیرمتمرکز را تشکیل می‌دهد. قراردادهای هوشمند مثل اجزای درونی بلاک چین‌ها هستند که داده‌ها را از سنسورهای خارجی یا رویدادها پردازش و کمک می‌کنند تا بلاک چین وضعیت تمام کاربران شبکه را مدیریت کند.

در سمت کاربر یک اپلیکیشن غیرمتمرکز چیزی که شما می‌بینید نمایش داده می‌شود و قسمت کدهای آن تمام منطق را در خود دارد. منطق این اپلیکیشنها توسط یک یا چند قرارداد هوشمند که با بلاک چین اصلی در تعامل است، نشان داده می‌شود.

در سمت کاربر عکس‌، ویدئو، فایل صوتی و … در پروتکل‌های ذخیره‌سازی غیرمتمرکز مانند Swarm یا IPFS میزبانی شود. اپلیکیشن‌های تحت وب سنتی از HTML، CSS و جاوا اسکریپت یا نظیر آن برای ساختن صفحه وب استفاده می‌کنند.

این صفحه با مجموع داده‌های متمرکز در تعامل است، جایی که تمام داده‌ها ذخیره شده‌اند. برای نمونه هنگامی که از سرویسی مانند توییتر، فیسبوک، آمازون یا ایر بی‌ان‌بی استفاده می‌کنید، این صفحه وب یک رابط اپلیکیشن کاربردی (API) را فرا می‌خواند تا اطلاعات شخصی شما و دیگر اطلاعات ذخیره شده در سرورها را پردازش کند تا آنها را در صفحه به نمایش دربیاورد.

از آنجایی که اطلاعات شخصی روی سرور ارائه‌دهنده خدمات ذخیره شده است، نام کاربری و رمز عبور برای تشخیص و احراز هویت با سطح پایینی از امنیت استفاده می‌شوند.

اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز همان شبیه اپلیکیشن‌های تحت وب سنتی هستند و سمت کاربر آنها دقیقا همان فناوری را برای نمایش صفحه وب به کار می‌گیرد.

این اپلیکیشن‌ها شامل یک کیف پول هستند که با بلاک چین تعامل دارد. این والت کلیدهای رمزنگاری و آدرس بلاک چین را مدیریت می‌کند. زیرساخت کلید عمومی برای تشخیص و احراز هویت کاربر استفاده می‌شود و به جای اتصال یک API به مجموعه داده‌ها، یک والت مفاد یک قرارداد هوشمند را اجرا می‌کند که با بلاک چین تعامل دارد.

بر خلاف اپلیکیشن‌های نسل دوم وب، اپلیکیشن‌های نسل سوم وب به ارتباط با بلاک چین نیاز دارند، که توسط یک اپلیکیشن ویژه‌ای به نام «والت» (همان کیف پول) مدیریت می‌شود.

بدون این امکان که هویت‌های دیجیتالی ما را مدیریت می‌کند، نمی‌توانیم با بلاک چین تعامل داشته باشیم. از این رو، در حال حاضر نسل سوم وب روی مخزن نسل دوم وب ساخته شده است و المان‌های دیگری را روی سطح یک اپلیکیشن معرفی می‌کند.

در سمت سرور، نسل سوم وب یک لایه کاملا زیرساختی جدید به اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز می‌افزاید تا با مخزن پروتکل غیرمتمرکز تعامل برقرار کنند. اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز باید بخشی داشته باشند که کلیدهای خصوصی کاربرها را مدیریت کند، تا مشخص شود که کدام یک از آنها می‌توانند تراکنش‌ها را در بلاک‌چین، انجام دهند.